شکست ناپذیر شویم...

این هفته اول آیه 9 سوره فاطر رو خوندیم:

وَاللَّهُ الَّذِی أَرْسَلَ الرِّیاحَ فَتُثِیرُ سَحَابًا فَسُقْنَاهُ إِلَى بَلَدٍ مَیتٍ فَأَحْیینَا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا کَذَلِکَ النُّشُورُ (فاطر/9)

خداوند است که بادها را فرستاد تا ابرهایی را به حرکت درآورند؛ سپس ما این ابرها را به سوی زمین مرده‌ای راندیم و به وسیله آن، زمین را پس از مردنش زنده می‌کنیم؛ رستاخیز نیز همین گونه است!

این آیه بعد از بحث "هدایت" و "ضلالت" مطرح میشه و خداوند در اون حرکت بادها و ابرها و بارانی که به زمین مرده میرسه رو به خودش نسبت میده و حیات بخشیدن به زمین مرده رو نتیجه ی این بارون میدونه و این رو مثالی از رستاخیز میدونه. ابتدا به ظاهر این آیه دقت کردیم که این معجزه ی تغییر فصل ها و تغییرات گیاهان و موجودات، زنده شدن مجدد زمینی که خشک شده و مرده، حقیقتاً قدرت خدا رو نشون میده و جای هرگونه شک و تردید رو درباره رستاخیز از بین میبره. اما در نگاه مجددی به این آیه و رابطه اش با آیات قبل و بعدش و نیز توجه به آیات مشابه، به این نتیجه رسیدیم که منظور از "آب" و "حیات" نمیتونه فقط زندگی دنیوی باشه، بلکه حیات حقیقی رو نشون میده که جستجوی بیشر و بحث مفصل تر به جلسه ی آینده موکول شد.

مَنْ کَانَ یرِیدُ الْعِزَّةَ فَلِلَّهِ الْعِزَّةُ جَمِیعًا إِلَیهِ یصْعَدُ الْکَلِمُ الطَّیبُ وَالْعَمَلُ الصَّالِحُ یرْفَعُهُ وَالَّذِینَ یمْکُرُونَ السَّیئَاتِ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِیدٌ وَمَکْرُ أُولَئِکَ هُوَ یبُورُ (فاطر/10)

کسی که خواهان عزت است (باید از خدا بخواهد چرا که) تمام عزت برای خداست؛ سخنان پاکیزه به سوی او صعود می‌کند، و عمل صالح را بالا می‌برد؛ و آنها که نقشه‌های بد می‌کشند، عذاب سختی برای آنهاست و مکر (و تلاش افسادگرانه) آنان نابود می‌شود (و به جایی نمی‌رسد)!

 در تعریف عزت، معنی "شکست ناپذیری"، قاهر باشد و نه مقهور، یا غالب باشد و نه مغلوب آمده ولی اینکه چطور ما میتونیم "عزیز" باشیم یعنی دچار شکست نشیم؟ چطور میشه نیرویی داشت که تحت تاثیر محیط قرار نگیریم؟ این آیه به همراه آیات مشابهش میگه با خدا و پیش خدا میشه شکست ناپذیر شد! جای دیگه و پیش کسی دیگه دنبالش نگردیم! بچه ها مثال های مختلفی رو اشاره کردن و آیات دیگه هم مطرح شد:

وَلَا یحْزُنْکَ قَوْلُهُمْ إِنَّ الْعِزَّةَ لِلَّهِ جَمِیعًا هُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ(یونس/65)

سخن آنها تو را غمگین نسازد! تمام عزت، از آن خداست؛ و او شنوا و داناست!

الَّذِینَ یتَّخِذُونَ الْکَافِرِینَ أَوْلِیاءَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِینَ أَیبْتَغُونَ عِنْدَهُمُ الْعِزَّةَ فَإِنَّ الْعِزَّةَ لِلَّهِ جَمِیعًا(النساء/139)

همانها که کافران را به جای مؤمنان، دوست خود انتخاب می‌کنند. آیا عزت و آبرو نزد آنان می‌جویند؟ با اینکه همه عزتها از آن خداست؟!

نتیجه ی صحبتا این بود که عزّت و ذلّت اولاً باید با تعاریف الهی شناخته بشه چون ما خیلی وقتا عزیز بودن یا خوار بودن رو قرآنی تعریف نمی کنیم (مثلاً ممکنه بیماری و گرفتاری رو مظهر ذلت و ثروت و مقام رو به معنی عزت بدونیم) به همین خاطر همیشه نگرانیم و میترسیم از اینکه دچار پستی و ذلت بشیم. طبق این آیه رمز همیشه عزیز بودن و خوار نشدن، با خدا بودن و ندیدن هیچ چیز و هیچ کس دیگه هست، باید تمرین کنیم همیشه فقط با یکی طرف باشیم و خودمون رو فقط با او بسنجیم، نگران هیچ چیز و هیچ کس دیگه هم نباشیم...

در ادامه ی این آیه به "کلمات طیب" اشاره می کنه که به سوی خدا بالا می روند و "عمل صالح" اونها رو ترفیع میده. " إِلَیهِ یصْعَدُ الْکَلِمُ الطَّیبُ وَالْعَمَلُ الصَّالِحُ یرْفَعُهُ" صحبتایی شد ولی قرار شد هفته دیگه بیشتر در این باره بحث کنیم ان شاءالله...