... پس نعمت سه تاست، یکی برای دنیاست که از همه کوچکتر است چون مربوط به خلقت است. حتی اگر کفار هم دنیا داشته باشند و شکمشان پر باشد، بد نیست. امّا بالاتر از ثروت دنیا، صحت بدن است. بدن فرد، یا بدن مملکت سالم باشد و مریضی کم باشد. سومی صحت قلب است، اینها را با هم هیچ نمی شود مقایسه کرد...
مقصود، اینکه نعمت را بشناس و هر وقت خواستی غصه بخوری، نگاه کن که برای کدام غصه می خوری. هر وقت ناراحت می شوی، حساب کن ببین کدام اهمیتش بیشتر است و حرفش را می زنی و گله اش را می کنی و برای آن التماس دعا می گویی.
همه التماس دعا می گویند، "ع" دعایش را هم از بیخ حلق می گویند. عبنش را خوب از بیخ حلق گفتی امّا ندانستم که چه می خواهی! یک وقت هم می بینی هیچ چیز نمی خواهد، از روی عادت گفته است. این جوری، این هم بازی است. درست است که دنیا بازیچه است امّا با دین خدا نباید بازی کرد ...
آن طرفش را هم می گوید فقر. اگر این یکی را بشناسید، می توانید آن طرفش را هم بخوانید. در کتابها هم از امیرالمومنین علیه السلام نوشته اند " ألاَ و إنّ مِنَ البَلاءِ الفاقَةَ". یعنی تهیدستی، پول ندارم، زور ندارم، در اجتماع نمی توانم خودم را اداره کنم. " و أشَدُّ مِنَ الفاقَةِ مَرَضُ البَدَنِ" مثل همان قبلی است، می گوید الحمدلله اگر پول ندارم، لااقل مریض نیستم. یا می گوید پول چه فایده دارد؟ من مریضم، مرض بدتر از فقر است. " و أشَدُّ مِن مَرَضِ البَدَنِ مَرَضُ القَلبِ"
این عیدی است، آن را در کاغذ بنویسی و در جانماز بگذاری. هر وقت خواستی غصه بخوری، ببینی برای کدام غصه می خوری؟ برای چیزی غصه بخور که بیارزد. برای هر کدام هم که خواستی شاد شوی، ببین که به شادی اش بیارزد. روی جای هر کدام کار کن. این، هم علم دنیاست و هم آخرت، مال امیرالمومنین علیه السلام است ...
مرحوم محمداسماعیل دولابی، جلد 4 طوبای محبت
شناخت نعمت شکر نعمته...
همینطوره ...