غنیمت بشمار فرصت بین دو عدم را...

... همیشه "فاغتنم فرصه بین العدمین" گذشته را ول کن، آینده را هم ول کن، فقط فرصت بین دوتا عدم را ببین. الآن چه جای خوبی نشسته اید، آدم نزد پروردگار خودش نشسته و نه فکر گذشته و نه فکر آینده است. با بود خدا آیا آدم فکر گذشته باشد؟ آیا دیگر فکر کنیم که دیشب چه جایی بوده ایم؟ وقتی با خدا و پهلوی خدا نشسته ایم و با ائمه نشسته ایم، آیا جای گذشته را هم اسم می بری؟ گفت با خدا و ائمه نشسته ای، حالا فردا را هم می خواهی حرف بزنی؟ از فردا چرا می گویی؟ پس دیدی که در "حضور" هم این درست است و پیش نفس خودت هم راحتی. گذشته ها که به شما تاثیر ندارد، آینده ها هم به شما تاثیر ندارد، غنیمت بشمار فرصت بین دو عدم را...

مرحوم محمداسماعیل دولابی، جلد ششم طوبای محبت