همیشه من و خیلیای دیگه شبیه ما تا خواستیم به قرآن و مفاهیم شبیه به اون نزدیک بشیم، یه عالمه از اون سوالایی جلومون سد شدن که:
تو قرآن گفته که مردا برتر از زنها هستن؟
گفته میشه زنها رو زد نه؟
ارث زنها رو چرا نصف مردا تعیین کرده؟
عرب ها ...
و خلاصه یه مشت از این سوالای تکراری که همیشه جلومونو گرفته و نذاشته بریم سراغ قرآن، باهاش آشنا بشیم و یا اصلاً خودمون دنبال جواب همین سوالا توی خود قرآن بگردیم!!
البته نزدیک شدن به قرآن علاوه بر اینکه حس بی کلاس بودن میداد یا در جمع دوستای روشنفکرترمون یه جورایی ضایعمون میکرد، از یه مسیر دیگه هم جلوگیری میشه و این بار از طریق کسایی که نزدیکی تک تک آدما به قرآن رو صلاح نمیدونن یا نمی خوان اونا خودشونم رو مفاهیمش فکر کنن یا تو این باب اطلاعاتشون زیاد شه نکنه که دکان هایی تخته یا کاسبی هایی بی رونق شن!! این گروه هم ترجیح میدن قرآن همون گوشه تو تاقچه بمونه و موارد استفادش همون روی سر مسافر گرفتن و تو خونه نو بردن و سر سفره عقد چیدن باشه نه توی متن زندگی پس دائم گفتن شما نمی فهمید و ممکنه قرآنو غلط معنا کنید و...
ما همیشه درگیر این حواشی بوده و هستیم و نگاه حق به جانب این دو قشر مذکور همیشه اعتماد به نفسو ازمون میگیره و فقط وادار به شنیدن، حرف نزدن و فکر نکردن میکنه!
ولی جاذبه یه جمع قرآنی که این بار همه چیزش متفاوت از تصورات ذهنیمون بود، باعث شد خودم برم سراغ قرآن، جرات پیدا کنم خودم بخونمش، بهش فکر کنم و دنبال جواب سوالام توش بگردم. این بار لحن صحبتا متفاوت ولی خیلی آشنا و مفهوم بود، شبیه همون ادبیات زندگی هر روز و هر لحظمون تو دانشگاه، خیابون یا ... و نه ادبیات سنگین حوزه که با زبون ما تعدیل نشده و شبیه نباشه!
چند جلسه ای بیشتر نکشید که نرم شده بودم و گارد همیشگیمو از دست داده بودم، به ترتیب نزول، سوره های قرآنو می خوندیم. کسی متکلم وحده نبود، معلم نقش راهنما داشت که هر وقت خارج بزنیم یا تو مطلبی گیر کنیم گاید بده و نذاره از اصل موضوع پرت بشیم. تنوع آدما چه از نظر ظاهری و چه تحصیلات و تخصصاشون باعث میشه بحث جالب شه و چون با دیدهای متفاوت بهش نگاه میشه، خوب روشن شه و جا بیفته!
دیگه تصمیم خودمو گرفتم، شدم عضو ثابت جلسات!!
این اولین باره که می خوام بنویسم. هیچ وقت اهل نوشتن نبودم و حتی ازش فرار می کردم ولی حالا میخوام این ترسو بشکنم! خیلی مطمئن نیستم که بشه اونی که باید بشه یا اونی که تو ذهنمه ولی به هر حال یه تجربه می شه که می تونه مفید باشه!!
بیشترین چیزی که دوست دارم راجع بهش بنویسم تجربه چند سال اخیرم تو یه سری جلسات دوستانه است که زندگیمو خوشرنگ کرد و منو با یه طعم شیرین آشنا کرد! جایی که بهترین دوستی ها و ناب ترین چیزا رو پیدا کردم!
ویژگی اصلیش اینه که هیچ کس به امید سود یا با هدف رسیدن به منفعتی پاشو اونجا نمیذاره، اونا همشون یه گمشده داشتن که به دنبالش خیلی جاها سرک کشیدن ولی خیلی وقتا جایی رفتن که بیشتر گم شدن! به هر حال همه این جا رو به عنوان یه مامن با صفا انتخاب کردن. حتما در موردش بیشتر می نویسم نمی دونم شما هم باهام موافق می شید یا نه!
شاید در مورد چیزای دیگه هم بنویسم ولی زیاد بهش فکر نکردم! تا چه پیش آید...
خلاصه نمی دونم تو این تجربه جدید (نوشتن) چقد موفق بشم ولی خوب به امتحانش می ارزه! شاید کمک هم برسه کسی چه میدونه!!