دوست کیه، دشمن کیه...

این جلسه هم فرازهایی از زیارت عاشورا رو مرور کردیم.

" فلعن‌ الله امة‌ اسست‌ اساس‌ الظلم‌ و الجور علیکم‌ اهل‌البیت "

برای فهم بهتر معنا و جایگاه لعن، برخی آیات لعن تو قرآن مطرح شد:

آیه 13 سوره مائده:

" فَبِمَا نَقْضِهِم مِّیثَاقَهُمْ لَعنَّاهُمْ وَجَعَلْنَا قُلُوبَهُمْ قَاسِیَةً یُحَرِّفُونَ الْکَلِمَ عَن مَّوَاضِعِهِ وَنَسُواْ حَظًّا مِّمَّا ذُکِّرُواْ بِهِ وَلاَ تَزَالُ تَطَّلِعُ عَلَىَ خَآئِنَةٍ مِّنْهُمْ إِلاَّ قَلِیلاً مِّنْهُمُ فَاعْفُ عَنْهُمْ وَاصْفَحْ إِنَّ اللّهَ یُحِبُّ الْمُحْسِنِینَ

پس به خاطر پیمان‏شکنى‏شان، آنها را از رحمت خویش دور ساختیم و دل‏هایشان را سخت گردانیدیم کلمات را از جایگاه‏هاى خود تحریف مى‏کردند و بخشى از آنچه را به آنها گوشزد شده بود فراموش کردند، و تو همواره به خیانت [تازه‏اى‏] از ایشان آگاه مى‏شوى، مگر عده‏ى کمی از آنان. پس، از آنان درگذر و چشم پوشى کن که خدا نیکوکاران را دوست میدارد. "

نقض پیمان خدا و رسولش، منجر به قساوت قلب میشه که نتیجه اش تحریف کلام خدا و به دنبالش هم فراموش کردن خدا و یاد اوست. دلیل لعن هم همین اعمالشونه که مستوجب لعن می شوند. نقض عهد و پیمان شکنی با خدا باعث میشه قلب، سنگ بشه و گیرنده ها از کار بیفتن و حقیقت رو انسان درک نکنه. پس حقایق تحریف پیدا می کنه، بنابراین آدم دور میشه از خدا که این همون معنای لعن هست. آشکار کردن حقایق، اولین شرط لازم برای رشد انسانهاست چون میتونن با آگاهی و با اختیار حق رو بپذیرن یا نپذیرن! پس پوشوندن حقایق، اولین قدم در جلوگیری از رشد آدم هاست. خدا همیشه خودش میگه میدونم تعداد "قلیل" میمونن که حق رو می پذیرن و پاش می ایستن ولی همین رو میخوام. حق ندارید حقیقت رو تحریف کنید تا آدم ها رو دور خودتون نگهدارید. معلم گفت در جهان امروز هم اکثریت به دنبال سنّت ها هستند ولی خدا میگه این رو نمیخواد بلکه اقلیّتی رو میخواد که حقیقت رو درک کرده باشن. در توضیح بیشتر معنای "لعن" که بیشتر "دوری از رحمت" معنا میشه، معلم گفت گاهی فرد رو تبعید می کنن و گاهی خودش مهاجرت می کنه و دوری می گزینه! انسان ها با رفتارشون کاری می کنن که در حیطه ی قوانین خدا نمی گنجند، بنابراین سعی می کنن ازش دور بشن. مثل شهروندی که قوانین شهری رو نمیخواد رعایت کنه پس از اون محل میره. خدا هم وقتی قانون میذاره، فردی که ناقض قوانینش هست (پیمان شکنی و تحریف رو انجام میده) از حکومت الهی دوری می کنه چون رفتارش به این قوانین نمیخوره و در این چارچوب نمی گنجه. معلم گفت از اون جایی که خداوند زیبایی مطلق است، انتقام و لعنش هم بار "عقده" داشتن و ظلم کردن به بنده ها رو نداره. خدا منبع بزرگ و بدون تغییری است که ما باید رابطه و فاصله خودمون رو باهاش تنظیم کنیم وگرنه او چیزی رو دریغ نمی کنه. خدا، مربّی عالم است و هرکس با قوانین تربیتی او جلو بیاد، به تربیت الهی دست پیدا می کنه.   

معلم در جمع بندی بحث راجع به لزوم لعن فرستادن گفت در واکنش به هر عمل ناشایست، انسان میتونه دو نوع واکنش داشته باشه: عفو و چشم پوشی یا عکس العمل نشون دادن. عفو در تربیت خود فرد خیلی موثر خواهد بود اما برای اصلاح اون عملکرد غلط و اصلاح فرد خاطی، گاهی لازمه باهاش برخورد بشه. معلم گفت بهتره در مجامع عمومی و علنی از لعن با روش های زننده خودداری کرد همون طور که لازمه با عده ای از این گروه ها مسالمت آمیز زندگی کنیم، کنار خونه خدا همه نماز بخونیم و ... ولی آگاه باشیم که این موضع رو حتماً در وجود و درون خودمون باید سفت و سخت داشته باشیم و حتّی این کنار هم بودن، باید با نیّت دعوت و اصلاح باشه نه بی تفاوتی و راحت گذران زندگی کردن. معلم گفت فقط طرفداری و محبّت یه گروه، دشمنان زیادی جلوی آدم قرار نمیده ولی معمولاً قرار گرفتن در موضع برائت هست که بحث آفرینه و پرداخت بهای اون رو می طلبه بنابراین انجامش سخت تر و حساس تره و رشد بیشتری هم ایجاد می کنه. ازطرفی یکی از اهداف همین ابراز لعنت و برائت، اصلاح گروه مقابل و دعوت اونها به حقیقته پس باید با آگاهی انجام بشه. معلم می گفت خیلی وقتا ما باید پاسخگوی بی طرفی و موضع نگرفتن هامون باشیم. البته همیشه ابتدا دعوت به معروف باید انجام بشه و حق شناخته و معرفی بشه تا بعدش از منکر نهی کنیم. همیشه به دنبال تولّی، تبرّی میاد یعنی دوستت که مشخص شد، بعدش معلوم میشه دشمنت کیه...