می خواهیم مثل او باشیم...

اصولاً دعا لازمه ی رابطه ی عبد و مولا است، بلکه نماز و عباداتی که انجام می دهیم همه دعاست. نماز می خوانیم، یعنی خدایا ما را نمازخوان کن. روزه می گیریم، یعنی خدایا ما را روزه گیر کن. خودش هم روزه است. هیچ غذایی نیاز ندارد، آب نمی خواهد، ما می خواهیم مثل او باشیم. یعنی چه که شکم را مدام پر و خالی کنیم! خلاصه همین طور که دست را بالا می بریم، یعنی خدایا بده. زکات که می دهی، داری دستت را بالا می گیری یعنی خدایا من را دهنده کن، گیرنده نباشم، ریزش کنم. عطاهای تو را با رغبت به خلق تو بدهم. همین طور که دعا می کنی و می گویی این را به من بده، آن را به من بده و من را این طوری کن، همه ی عبادات شما دعا می شود. لذا در آیه آمده است که اگر دعاهایتان نبود، هیچ چیز نبود "  قُلْ مَا یَعْبَأُ بِکُمْ رَبِّی لَوْلَا دُعَاؤُکُمْ "

مرحوم محمداسماعیل دولابی، جلد 2 طوبای محبت