تموم شدنی نیست...

این جلسه با آیه 26 و 30 سوره یونس شروع شد:

" لِّلَّذِینَ أَحْسَنُواْ الْحُسْنَى وَزِیَادَةٌ وَلاَ یَرْهَقُ وُجُوهَهُمْ قَتَرٌ وَلاَ ذِلَّةٌ أُوْلَـئِکَ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ  26   

هُنَالِکَ تَبْلُو کُلُّ نَفْسٍ مَّا أَسْلَفَتْ وَرُدُّواْ إِلَى اللّهِ مَوْلاَهُمُ الْحَقِّ وَضَلَّ عَنْهُم مَّا کَانُواْ یَفْتَرُونَ 30

براى آنان که کار نیک کرده ‏اند عاقبت نیکوتر و بیش از آن هست، و سیه رویى و خوارى چهره‏ هایشان را نمى‏گیرد. آنها اهل بهشتند و در آن جاودانه خواهند بود  26

آن جاست که هر کسى آنچه را از پیش فرستاده است بازیابد و [همه‏] به سوى خدا، مولاى حقیقى خود بازگردانده شوند و آنچه به دروغ مى‏ ساختند از دستشان برود  30 "

معلم در توضیح این  آیات گفت: خدا در این آیات می فرماید در نتیجه ی نیکی، نه تنها خیر و نیکی به دست میاد بلکه بیش از آن هم عاید می شه که همان گشودگی چهره است و اینکه گرد ذلّت، صورت اونها رو نمی پوشونه و در بهشت جاودان اند. هر نعمتی "عزّت" به دنبال نمیاره، گاهی ما با یه نعمت خدا (مثل پول و دارایی)، سیاهی و ذلّت کسب می کنیم و محیط رو هم تیره می کنیم. "حُسن" کاری است که زیباست و نتیجه اش هم زیبایی است!

معلم در جواب سوالی که ضحی پرسید گفت: برای سنجش میزان "اخلاص" مون کافیه در لحظات بغرنج و بحرانی، ببینیم سراغ کی میریم و امیدمون به کیه و نگران چی هستیم؟! باید بسنجیم دغدغه مون اینه که میخوایم دستور کی رو اجرا کنیم و کی باید از عملکردمون رضایت داشته باشه؟ جواب این سوالا نشون میده ما تحت تربیت و ولایت چه کسی هستیم. ویژگی کسی که تحت ولایت الهی است اینه که روشن و عاری از تیرگی است و عزّتمند حرکت می کنه یعنی جایی که او هست، خودش، اطرافیانش و محیطش دچار ذلّت و تیرگی نمی شن. چنین انسانی فقط تحت یک ولایت هست نه اولیای متفاوت و متعدّد. پس در هر لحظه ای که تصمیم می گیریم، لازمه به این سوال جواب بدیم که جهت حرکت و علت رفتار ما چیه؟ آیا دلیلش طبقه ی اجتماعی ام هست؟ اینکه از چه خانواده و گروهی هستم؟ اگر فقط بخاطر این باشه که "خدا" خواسته، این عمل روشنایی و عزّت به بار خواهد آورد. چنین عمل مخلصانه ای است که نیکی به دنبال داره به علاوه ی پاداشی بیشتر (حُسنی و زیادَة)!

معلم می گفت چیزی که قابل اندازه گیری باشه، لایق انسان نیست چون اندازه ی انسان نامتناهی است و حد نداره. شٲن انسان برتر از هر چیزیست که در اندازه ها بگنجه. نباید خودمون رو به "اندازه ها" حتی در بهشت محدود کنیم. به همین دلیله که انسان های الهی از هیچ چیز نمی ترسند، از دست دادن سلامتی شون، مرگ، ورشکستگی، زمین خوردن و ... هیچ کدوم براشون مهم نیست چون یک فیض دائمی رو می بینن و ازش برخوردارن که بی نهایت و همیشگیه. گاهی بجای اینکه بهشت زیر پای ما باشه، این ما هستیم که درگیر بهشتیم! بهشتی که محدودیت داشته باشه، بهشت نیست. اینکه قرآن میگه نعمت ها و خوراکی هاش دائمی و تموم نشدنیه یعنی میخواد به ما یاد بده از اندازه ها بگذریم، وقتی با خدا طرف باشیم هیچ چیز تموم شدنی نیست! اگر حتی غرق نعمت باشیم ولی دائم مواظب اندازه ها باشیم و همچنان داریم می شمریم، تا وقتی نگرانیم چقدرش رفته و چقدر مونده، هنوز از بهشت خبری نیست و هنوز اندازه ها حاکم اند. در حقیقت انسان باید بهشت رو اداره کنه، انسان بهشتی دغدغه ی تموم شدن نداره، راحت میخوره و به راحتی هم می بخشه!   

 معلم گفت به دست آوردن نیکی بیشتر و چند برابر در مقابل هر کار خیر، نشون میده هربار توانمندی فرد افزایش پیدا می کنه. هربار دیگه تو اون فرد قبلی نیستی بلکه یه چیز دیگه میشی، با بزرگی و روشنایی بیشتر! این آیات قرآن نشون میده نه تنها به اندازه نیکی خودت بزرگ میشی بلکه ده برابر و حتی بیشتر (بی نهایت) بزرگ میشی.

در پایان به آیه 24 سوره یونس اشاره شد:

"إِنَّمَا مَثَلُ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا کَمَاء أَنزَلْنَاهُ مِنَ السَّمَاء فَاخْتَلَطَ بِهِ نَبَاتُ الأَرْضِ مِمَّا یَأْکُلُ النَّاسُ وَالأَنْعَامُ حَتَّىَ إِذَا أَخَذَتِ الأَرْضُ زُخْرُفَهَا وَازَّیَّنَتْ وَظَنَّ أَهْلُهَا أَنَّهُمْ قَادِرُونَ عَلَیْهَآ أَتَاهَا أَمْرُنَا لَیْلاً أَوْ نَهَارًا فَجَعَلْنَاهَا حَصِیدًا کَأَن لَّمْ تَغْنَ بِالأَمْسِ کَذَلِکَ نُفَصِّلُ الآیَاتِ لِقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ

در حقیقت مثل زندگى دنیا مثل بارانى است که از آسمان نازل کردیم، پس گیاهان زمین از آنچه مردم و چهارپایان مى ‏خورند با آن در آمیخت، [و سیراب شد] تا چون زمین رونق و زینت خود را گرفت و صاحبان زمین احساس کردند که محصولات را در چنگ خود دارند، [به ناگاه‏] فرمان ما شب هنگام یا به روز در رسد و چنان از بیخش بر کنیم که گویی دیروز در آن مکان هیچ چیز نبوده است. آیات را برای مردمی که می اندیشند اینچنین تفصیل می دهیم "

معلم گفت خداوند میفرماید رحمت من از آسمان بر همه ی شما که گویا مرده بودید، نازل شد و در نتیجه شما رشد کردید. اما اون لحظه ای که هرکدوم از شما تصور کنید توانایی و قدرتی از خودتون دارید، اون زمان شما رو بر میگردونم به جایی که بوده اید!

آیه بعدی (آیه 25 سوره یونس):

" وَاللّهُ یَدْعُو إِلَى دَارِ السَّلاَمِ وَیَهْدِی مَن یَشَاء إِلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِیمٍ

و خداوند به سراى سلامت [و بهشت‏] مى ‏خواند و هر که را بخواهد به راه راست هدایت مى ‏کند"

درنهایت خداوند شما رو به سوی "سلامت" دعوت می کنه، اونم از طریق مسیری مستقیم و نه کج و معوج! "دارالسّلام" یعنی دنیای سالم که استرس و نگرانی نداری. خدا ما رو دعوت می کنه بریم به سمت دنیایی که نه خودمون ناامنی و بیماریهای مختلف رو داشته باشیم و نه دیگران. دنیایی پاک از ناامنی و به سمت رشد و آرامش (دنیایی تعریف شده با میزان های الهی) که این همون صراط مستقیمه. معلم با توجه به آیه ی قبلی می گفت اینکه خدا انسان رو در لحظه ای که داره احساس قدرت می کنه، نابود کنه، اتفاقاً لطف خداست تا اشتباهش رو ادامه نده!