مایه ی نجات...

این جلسه هم صحبت از "جاودانگی" بود! معلم گفت تاکید قرآن بر اینکه حق رو کتمان نکنید، به خاطر اینه که اگر خطایی صورت بگیره ولی همه بدونن این کار درستی نیست، بهتر از اینه که اون اشتباه به عنوان روش صحیح معرفی بشه! مثلاً اگر غیبت می کنم، اعتراف کنم و بدونم که گناه و خطایی مرتکب شده ام نه اینکه با توجیه و تفسیر، منکر بشم که این یه گناهه و تازه ثابت کنم که لازمه!

آیه 7-256 سوره ی بقره: " لاَ إِکْرَاهَ فِی الدِّینِ قَد تَّبَیَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَیِّ فَمَنْ یَکْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَیُؤْمِن بِاللّهِ فَقَدِ اسْتَمْسَکَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَىَ لاَ انفِصَامَ لَهَا وَاللّهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ

الذِینَ یَأْکُلُونَ الرِّبَا لاَ یَقُومُونَ إِلاَّ کَمَا یَقُومُ الَّذِی یَتَخَبَّطُهُ الشَّیْطَانُ مِنَ الْمَسِّ ذَلِکَ بِأَنَّهُمْ قَالُواْ إِنَّمَا الْبَیْعُ مِثْلُ الرِّبَا وَأَحَلَّ اللّهُ الْبَیْعَ وَحَرَّمَ الرِّبَا فَمَن جَاءهُ مَوْعِظَةٌ مِّن رَّبِّهِ فَانتَهَىَ فَلَهُ مَا سَلَفَ وَأَمْرُهُ إِلَى اللّهِ وَمَنْ عَادَ فَأُوْلَـئِکَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ

در دین اجبارى نیست چرا که راه از بیراهه آشکار شده است. پس هر که به طاغوت کفر ورزد و به خدا ایمان آورد، یقینا به محکم‏ترین دستاویز دست آویخته است که هرگز نخواهد گسست، و خداوند شنواى داناست.

آنان که ربا می ‏خورند، برنخیزند مگر مانند کسى که شیطان به جنون آشفته‏اش کرده است. این از آن روست که گفتند: داد و ستد صرفا مانند ریاست در صورتى که خدا معامله را حلال و ربا را حرام کرده است. پس اینک کسى که از پروردگارش پندى بدو رسد و باز ایستد، آنچه گذشته، از آنِ اوست، و کارش به خدا واگذار می ‏شود، و کسانى که [به رباخوارى‏] باز گردند، آنان اهل آتشند و در آن ماندگار خواهند بود"

معلم می گفت در دنیای امروز این آیه رو زیاد می شنویم که "لا اکراه فی الدین...". باید دقت کنیم که اجباری در کار نیست ولی دعوت لازمه. نباید اجازه بدیم چهره ی دین خدشه دار بشه و یه ظاهر اشتباه و غیرواقعی از دین نشون داده بشه! تهمت و افترا و پوشاندن قسمت هایی از دین، خیلی خطرناک و اشتباهه و نباید اجازه ی رشد پیدا کنه. پوشاندن حق و  طغیان در برابر دین، موجب جاودان شدن در آتش میشه. معلم در مورد پیروان طاغوت گفت چون همیشه تبعیت کنندگان یک روش باعث رسمیت پیدا کردن و رشد اون مکتب و مرام می شوند، سهمشون در اون حرکت کمتر از پیشروانشون نیست و به همین دلیل قرآن، عذابشون رو یکسان و برابر ذکر می کنه. 

از طرفی گویا مستی و وسوسه ی ربا، آگاهی و هوشیاری انسان رو از بین می بره و جاودانگی در آتش رو به دنبال میاره!

 معلم گفت توجه به این آیات نشون میده به امید هیچ چیز حتی بزرگترین و نزدیکترین منابع قدرت اطرافمون نباید باشیم تا ریسمان خدا رو محکم بگیریم و داشته باشیم و بدونیم هیچ ریسمان دیگه ای وجود نداره که رهامون نکنه!

آیه 116 سوره ی آل عمران: " إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُواْ لَن تُغْنِیَ عَنْهُمْ أَمْوَالُهُمْ وَلاَ أَوْلاَدُهُم مِّنَ اللّهِ شَیْئًا وَأُوْلَـئِکَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ

به یقین، کافران را اموال و فرزندانشان به هیچ روى از [عذاب‏] خدا باز ندارد و آنان دوزخى‏اند و در آن جاویدان"

آیه 80 سوره مائده: "ترَى کَثِیرًا مِّنْهُمْ یَتَوَلَّوْنَ الَّذِینَ کَفَرُواْ لَبِئْسَ مَا قَدَّمَتْ لَهُمْ أَنفُسُهُمْ أَن سَخِطَ اللّهُ عَلَیْهِمْ وَفِی الْعَذَابِ هُمْ خَالِدُونَ

بسیارى از آنها را مى‏بینى که با کافران دوستى مى‏کنند، به راستى آنچه نفس [سرکش‏] آنها برایشان پیش فرستاده زشت است که خدا بر ایشان خشم گرفت و ایشان در عذاب جاودانه خواهند ماند"

معلم گفت اینکه در کجا جاودان باشی، به این بستگی داره که "ولایت" خودتو به دست چه کسی داده باشی. یعنی باید بدونی از کی فرمان می گیری و بخاطر امر او حتی حاضری از منافعت بگذری یا پای ضررهاش هم بایستی. حالا در این انتخاب اگر اشتباه کنی، جاودان در آتش خواهی شد! معلم می گفت حتی خطاهای آدم بهتره تو یه محیط امن صورت بگیره که یه نفر مراقب باشه! مثل پدری که به پسرش میگه اگه میخوای سیگار بکشی هم به خودم بگو برات بخرم و همین جا تو خونه بکش! چون میدونه اگه بره جایی دیگه و از دیگران بگیره، جنس ناخالص بهش میدن و معتادش می کنن و ... پس حتی اشتباهات آدم توی یه محیط امن و با مراقبت یه بزرگتر، بهتر کنترل میشه، این معنای ولایته! درسته که ریسمان الهی شامل فرمان بردن از خدا و کتاب الهی و رسول الله صلی الله علیه و اله هست ولی در ادامه، برای تربیت و تعلیم بشریت، جامعه ی نمونه ی کوچکی شکل گرفت تا این الگوی تربیتی برای همه ی انسان ها بوجود بیاد. این آیات نشون میده که چقدر باید دقت کنیم زیر بار هر تعلیم و تربیت و ولایتی نرویم چون یه اشتباه کوچیک در این زمینه، انسان رو در آتش جاودان می کنه!

معلم در مورد ولایت امام حسین علیه السلام گفت ایشون مایه ی نجات شدند "ان الحسین مصباح الهدی و سفینه النجاه" و به این نکته اشاره شد که امام حسین علیه السلام در تمام حرکتشون هرگز کسی رو مجبور به کاری نکردند، هرگز فتوایی ندادند و حتی شب آخر گفتند آزادید که بروید! اصلاً دستوری ندادن، فقط دعوت کردن. امام حسین علیه السلام هیچ کس رو گرفتار نکرد، همه رو نجات داد.