پُر شدن...!

آیه 16 سوره محمد:

"وَمِنْهُم مَّن یَسْتَمِعُ إِلَیْکَ حَتَّى إِذَا خَرَجُوا مِنْ عِندِکَ قَالُوا لِلَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ مَاذَا قَالَ آنِفًا أُوْلَئِکَ الَّذِینَ طَبَعَ اللَّهُ عَلَى قُلُوبِهِمْ وَاتَّبَعُوا أَهْوَاءهُمْ

و از آنها کسانى هستند که [در ظاهر] به تو گوش می ‏دهند ولى چون از نزد تو بیرون مى ‏روند، به دانش یافتگان می گویند: [این پیامبر] هم اکنون چه گفت؟ اینان کسانى ‏اند که خدا بر دل‏هایشان مهر نهاده و از هوس‏هاى خود پیروى کرده ‏اند."

آیه 217 سوره بقره:

"یَسْأَلُونَکَ عَنِ الشَّهْرِ الْحَرَامِ قِتَالٍ فِیهِ قُلْ قِتَالٌ فِیهِ کَبِیرٌ وَصَدٌّ عَن سَبِیلِ اللّهِ وَکُفْرٌ بِهِ وَالْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَإِخْرَاجُ أَهْلِهِ مِنْهُ أَکْبَرُ عِندَ اللّهِ وَالْفِتْنَةُ أَکْبَرُ مِنَ الْقَتْلِ...

از تو در باره ‏ى جنگ در ماه حرام مى ‏پرسند، بگو: جنگ در آن گناه بزرگى است، امّا بازداشتن از راه خدا و کافر شدن به او و [بازداشتن از] مسجد الحرام و آواره کردن ساکنانش نزد خدا بسى بزرگ‏تر است، و فتنه [و کفر] از کشتار بدتر است..."

اون روز معلم می گفت یکی از مراتب شکر، شناخت نعمت هاست تا با استفاده ی بهتر از اونها، انسان بیشتر رشد کنه. گاهی احساس حقارت، کفران نعمت های خداست ولی "از خود" دیدن نعمت ها هم خطرناکه: اینکه آدم فکر کنه چیزی که دارم حقّم بوده، بخاطر استعداد خودمه یا اینکه اصلاً روزی من بوده. آدم باید خودش رو ارزشیابی بکنه ولی همیشه داشته هاشو از جانب خدا بدونه تا شکرش رو به جا بیاره، به جا و صحیح ازش استفاده کنه و رشدش بده.

خانم اکرمی که اون روز به جمع ما اومده بودن، در مورد جاودانگی گفتن کسانی که از "خدا" پُر شده اند در بهشت و کسانیکه از "غیر خدا" پُر شده اند، در آتش جاودانه اند. کسانیکه بینابین قرار دارن، وضعیتشون تغییر خواهد کرد و در جایگاهشون جاودان نخواهند بود.