یگانگی...
فتانه ادامه صحبت در مورد سوره حمد رو پی گرفت:
"... ایاک نعبد و ایاک نستعین..."
ابتدای این جلسه و در صحبت های پراکنده ای راجع به "ایاک نعبد"، معلم گفت ما خیلی وقتا برای خدا "حد" تعیین می کنیم یعنی مثلاً میگیم از همه چیزم میتونم بگذرم غیر از ... یا مثلاً از خدا میخوایم با هر چیزی آزمایشم کنه غیر از بچه ام یا ...! درحالیکه در رابطه ی با خدا، باید بتونیم پای هر امتحانی بایستیم. این حرف که بگیم "من انقدرا هم کارم درست نیست که بخوام از فلان چیز هم بگذرم" خیلی اشتباهه! معناش اینه که تو اون محدوده خدا رو قبول ندارم. "امتحان" یعنی اینکه هرچی خدا برات خواست، با هر چیز و هر کس آزمونت کرد، جا خالی نکنی. معنی جواب "بله" ما به سوال خدا " أَلَسْت̕ بِرَبِّکُمْ "؟، همینه که ما قبول کرده ایم مسیر رشد و تعالی رو طی کنیم و خدا راه اون رو "ابتلا" معرفی کرده. پس باید پا توی میدون بذاریم و کم نیاریم. اگر برای خودمون "محدوده" و "ظرفیت" محدود قائل بشیم، رشدمون هم محدود میشه و حرکتمون کند میشه و جزء قافله ای از عالم میشیم که تو حرکت "طَوعاً" شرکت نکردن و مجبورن "کَرهاً" این مسیر رو بگذرونن (طَوْعًا أَوْ کَرْهًا...).
معلم گفت تو سوره ی حمد وقتی خدا رو با توصیفات آیات اول قبول کردیم و شناختیم، حالا تسلیمش میشیم و قبول می کنیم که "ایاک نعبد و ایاک نستعین". در واقع اگر اینگونه تسلیم خدا نیستیم، دلیلش اینه که خدامون رو اون طور که باید نشناخته ایم، نگرش مون در مورد خدا درست نیست! معلم گفت سوره حمد، سیستم تربیتی این عالم رو معرفی می کنه و میگه از خصوصیات این سیستم "یگانگی" است. اگر دوگانگی و تردید در وجودت باشه، تربیت الهی نداشته ای. خدا نمیگه تو کی هستی و چی باید باشی، بلکه خودش رو معرفی می کنه که من اینم، با خصوصیاتی که ذکر می کنم.
معلم به آیه "...فَتَمَنَّوُاْ الْمَوْتَ إِن کُنتُمْ صَادِقِینَ" اشاره کرد و گفت: خدا میگه اگر راست میگید، آرزوی مرگ کنید. این سوال بسیار تعیین کننده ای است که نشون میده چقدر اهل تربیت الهی و اهل "صداقت" هستیم، چقدر وابستگی ها و دلبستگی هامون دست و پای ما رو بسته! ما اگر به واقع احساس کنیم این جسم چقدر محدودیت و گرفتاری برامون ایجاد کرده، مایل هستیم با کنار گذاشتن اون به جایی برسیم که دیگه گرسنگی و ضعف و خستگی و ... معنی نداره تا سرعت حرکتمون افزایش پیدا کنه. این جوری دیگه لحظه ی مرگ در گروهی نیستیم که التماس می کنن به دنیا برگردن تا بتونن اشتباهات و کاستی هاشون رو در دنیا جبران کنن، بلکه از گروهی هستیم که آرزوی مرگ می کنیم و می دونیم دلبستگی ها مزاحم ما هستند. پس از اینکه گاهی خدا بعضی از وابستگی هامون رو ازمون بگیره ناراحت نمیشیم بلکه خوشحال میشیم! معلم بر اساس آیه "...و َیُثَبِّتْ أَقْدَامَکُمْ " می گفت خدا به میزان ثابت قدم بودن ما نمره میده. به اینکه در مسایل تربیتی چقدر تثبیت داریم. وقتی چیزی یا موقعیتی رو از دست میدیم چقدر ابراز رضایت می کنیم و به این نگاه می کنیم که اگه خدا این رو در جهت تکامل من خواسته، چه جوری ازش استفاده کنم و رشد کنم.
