معلم در ابتدای این جلسه توضیح داد در تعامل انسان پیشرفته امروز با جهان و درکی که از عالم داره، حتی در محدوده مادی، معمولا انسان بیشتر به عالم آسیب میزنه تا سود ببره! ما تاثیر گناهانمون رو هم در عالم نمیدونیم و ازش چشم پوشی می کنیم در حالیکه این تاثیرات حقیقی است و حتی قابل اندازه گیری است. چون هستی بر اساس حق است، هرگونه خروج از حق، سیستم این جهان رو دچار اشکال می کنه. نقش معصومین در این عالم اینه که تا وقتی ما به رشد کافی برسیم و حقایق رو درک کنیم، جلوی آسیب ها رو بگیرن و بنده ها رو حفظ کنن تا زمانیکه به رشد لازم برسن مثل مادری که مواظب بچه کوچیکشه که به خودش آسیب نزنه تا وقتی که خودش به فهم و شعور کافی دست پیدا کنه.
معلم می گفت در تمام اتفاقات خوب و بد که برای ما پیش میاد، خدا یه هدف داره: "تربیت" پس به جای ایراد گرفتن و آنالیز کردن رخدادهای زندگی مون، بهتره از همه شون به عنوان فرصتی برای رشد استفاده کنیم.باید یاد بگیریم به خودمون نگاه کنیم نه به بیرون از وجود خودمون. اولین مرحله از پروسه تربیت، خودشناسی است تا بفهمم اشکالات و کاستی های من کجاست که برطرفش کنم: بفهمم در وجود من چه چیزی زیادی بود (مثلاً غرور باعث مشکل من شده...) یا چه کاستی هایی دارم (مثلاً تحمل دیگران رو ندارم...) تا با رفع اشکالات به جلو بروم.
معلم می گفت حتی جهنم، محیط تربیت و رشده چون آدم جهنمی اگه توی بهشت هم بره، اونجا رو با رفتارهای جهنمی اش به جهنم تبدیل می کنه پس باید در جهنم پاک و تربیت شه تا بتونه به بهشت وارد بشه!
معلم در بحثی راجع به تولی و تبری گفت، خط جداسازنده و تعیین کننده "برائت" است زیرا جرات و جسارت لازم داره و آدم باید بتونه بهاش رو بپردازه و پاش بایسته! به همین دلیل بعضی از علما از مسیر "لعن" دشمنان اهل بیت سریعتر به تعالی دست پیدا کردند.
اَللّهُمَّ خُصَّ اَنْتَ اَوَّلَ ظالِمٍ بِاللَّعْنِ مِنّى وَ ابْدَاءْ بِهِ اَوَّلاً ثُمَّ الثّانِىَ وَالثّالِثَ وَ الرّابِعَ
اَللّهُمَّ الْعَنْ یَزیدَ خامِساً وَ الْعَنْ عُبَیْدَ اللَّهِ بْنَ زِیادٍ وَ ابْنَ مَرْجانَةَ وَ عُمَرَ بْنَ سَعْدٍ وَ شِمْراً وَ آلَ اَبى سُفْیانَ وَ آلَ زِیادٍ وَ آلَ مَرْوانَ اِلى یَوْمِ الْقِیمَةِ
سلام
ایام شهادت امام حسین (ع) را به شما تسلیت میگویم.
از شما دعوت میکنم تا در ختم قرآن کریم هدیه به امام حسین (ع) و شهدای کربلا شرکت کنید
امروز در نماز جماعت حاج اقا یه حدیث قشنگ گفت:
اگه فردی که شب گذشته گناهی کرده را فردا صبح دیدی حق نداری به چشم یه گهنکار و خطاکار نگاهش کنی شاید سحر توبه کرده باشه...
واقعا ما چقدر اینجوری هستیم ؟گاهی وقتها ساعت ها و روزها را به غیبت و تعریف از کارهای بد کسی سپری میکنیم که شاید توبه کرده باشه...
سلام.
با اجازه...
کلامتونو تصحیح می کنم!
بعضی فضلا از طریق دشنام و دادن برچسب های مختلف به دوستانِ دشمنانشان سریعتر به منفعت مادی رسیده اند!
حیف نیست کلمات مثبتی همچون علما، اهل بیت و تعالی رو بیاریم در کنار لعن!
برائت خط جداکننده نیست بلکه صفحه جدا کننده است.
تا کسی رنگ سبز را ندیده باشد هیچگاه نمیشه با برائت دادنش از رنگهای دیگه او را به سمتی سوق داد که در این دنیای پر از رنگهای فریب رنگ سبز را بیابد.