تمامی اوضاع عالم تند تند دارد عوض می شود، آن به آن. اگر فرمود برای آینده و گذشته غصه نخورید، برای همین است. می گوید همین "آنی" که در آن هستی را غنیمت بشمار... از گذشته و آینده ات هیچ حرف نزن، کیفت را بکن. جنابعالی روی کشتی نشسته ای، خدا دارد راهت می برد. فضاهایت هیچ با هم قاطی نمی شود، با خدای خودت کیفت را بکن. هم خدا همیشه هست و هم خودت، اصل کاری این دوتاست که هستید. باقیش دیگر هیچ چیزی نیست! همه عوض می شوند، بهتر می شوند. یک وقت خیال نکنی که وقتی عوض می شود بدتر می شود، آن به آن بهتر می شود زیرا به خدا نزدیک می شویم. ما آن به آن به خدای خودمان نزدیک می شویم "انا لله و انا الیه راجعون". ما از جانب خدا آمده ایم و رو به خدا می رویم. هیچ وقت نمی ایستیم... آیا وقتی با این سرعت داریم راه می رویم، جای غصه باقی می ماند؟ نه! فقط با خدای خودمان هستیم و لذت حیاتمان انس گرفتن با اوست...
مرحوم اسماعیل دولابی، جلد 5 طوبای محبت
دقیقا چیزی است که این روزها بهش رسیدم ...و غنیمت شمردن "آنی" است که خدا بهم داده