دست مولا...
آیت الله جوادی آملی:
ما موظّفیم که حرف های انبیا و اولیا را به جان مردم برسانیم، نه به گوش مردم؛ چرا که فرمود: “وَ قُل لَهُمْ فِی أَنْفُسِهِمْ قَوْلاً بَلِیغاً”
بیان نورانی حضرت امیر (سلام الله علیه) این است که خدا در کتابش تجلّی کرده است. شما باید او را ببینید؛ نه مفسّر باشید و نه کتاب بنویسید، اگر خدا را ندیدی مفسّر نیستی.
قرآن را خدا نازل کرده اما نه آن طور که باران را نازل کرده است؛ یعنی قرآن را انداخته باشد. قرآن را آویخته است؛ یعنی یک طرف طناب به دست خود خدا است و طرف دیگر طناب به دست ما. اگر «انزلناه» قرآن نظیر «أنزل المطر» باشد، به زمین انداختن می شود، اما «انزلناه» قرآن نظیر «أنزلناه» حبل متین است. آویخت یعنی به صورتی که یک طرفش دست اوست و طرف دیگر دست ما. ما که با قرآن سر و کار داریم، باید ببینیم که یک طرف، دست اوست؛ بنابراین باید قداست آن را خیلی حفظ کنیم. یک نامه را در نظر بگیرید که یک طرفش دست مولا است و طرف دیگر دست عبد؛...
