مایه نجات...

 محبوبه خانم نکته هایی در مورد آیه 169 اعراف گفتند:

"فخلف من بعدهم خلف ورثوا الکتاب یاخذون عرض هذا الادنى و یقولون سیغفر لنا و ان یاتهم عرض مثله یاخذوه الم یوخذ علیهم میثاق الکتاب ان لا یقولوا على الله الا الحق و درسوا ما فیه و الدار الاخره خیر للذین یتقون افلا تعقلون"

"آن‏گاه بعد از آنان نسلى به جایشان نشستند و وارث کتاب [آسمانى‏] شدند که متاع دنیاى پست را [به نامشروع‏] مى‏گیرند و مى‏گویند: ما بخشیده خواهیم شد، و اگر متاع دیگرى همانند آن به ایشان برسد باز آن را مى‏گیرند. آیا از آنها در کتاب، که محتواى آن را آموخته اند، پیمان گرفته نشده است که به خداوند جز حق را نسبت ندهند؟ و سرای آخرت برای کسانی که تقوا پیشه می کنند بهتر است، آیا نمی اندیشند؟"

یه بحث جالب اول این جلسه ایجاد شد که معلم توی جمع بندی گفتند: هرگز مال حرام نمی تونه به کسی حیات ببخشه. مثلاً اگر کسی برای فرزند بیمارش با مال دزدی دارو تهیه کنه، امکان نداره این دارو باعث حیات بچه بشه. معلم گفت: "من یقین دارم چنین دارویی باعث نجات اون بچه نخواهد شد". من اگر راه های دیگری وجود داشته باشه (حتی به قیمت زیر پا گذاشتن غرورم) اونها رو امتحان می کنم واگرنتیجه نداشت، بهش دارو نمیدم! معلم گفت با همین توجیهات "ربا" رواج پیدا کرده چون مردم با توجیهاتی شبیه به این (مثلاً اینکه ممکنه آبروم بره یا  چک هام برگرده و زندانی بشم) ربا می گیرند، درحالیکه بهتره آبرومون بره یا زندان برویم تا اینکه حرام بخوریم! ما باید یاد بگیریم که این قانون خداست که مال حرام نجات بخش نیست و این راهکار صحیحی نیست.

معلم از قول آقای دولابی نقل کردند که مادیات خوبن و با مال زیاد خیلی کارهای خوب هم میشه کرد ولی در عین حال میگن برای شما زیاد خوب نیست و بهتره شما زیاد دنبال مادیات نروید! چون توی این بازی ها گاهی آدم توجیهاتی می تراشه و اشتباهاتی میکنه پس خطرناکه! مثلاً قابل توجیهه که یه زمین مصادره ای رو ارزان تر از معمول بخریم تا بنای خیریه ای برای بیماران درست کنیم، ولی در حقیقت این غلطه. بهتره نکنم این کار رو، خدای اون مریض ها هم بزرگه!! حقیقتاً چنین کاری باعث بهبودی و خیر برای اون بیمارها هم نمی شه و بالاخره یه زمانی دامن ما رو می گیره! ابزار در اسلام بسیار مهمه و این تنها مکتب فکری و ارزشی است که همیشه باید با ابزارهای درست کارها انجام بشه وگرنه بهتره که اون کار انجام نشه! حتی اون موقع انجام نشدنش خیلی مفیدتره و نتیجه بهتری هم داره.

معلم به این آیه اشاره کرد که: "کل من علیها فان و یبقی وجه ربک ذوالجلال و الاکرام" یعنی هر چیزی و هر کاری که صورت خدایی داره باقی می مونه. در هر کاری باید دقت کنیم که آیا وجه خدا در اون کار لحاظ شده؟ باید دقت کنیم اولویت هامون چه جوری تعیین می شوند؟ آیا خلیفه ی خدا بودن رو رعایت کرده ایم؟ اگر خدا هم بود برای بچه اش دزدی می کرد؟ پس بهتره بذارم اون بچه بمیره چون مطمٸنم با مال حرام هم اون بچه حیات واقعی به دست نمیاره، چون وجه الله در اون نیست و محکوم به فناست! زندگی ظاهری اون بچه شبیه به حباب خواهد بود که تو خالیه و به راحتی نابود خواهد شد! حقیقت نداره! خدا میگه رنگ خدایی بگیرید (صبغه الله) و ایمان داشته باشید اون چیزی که رنگ خدا داره باقی می مونه، و هر چیزی غیر از اون نابود میشه. این مسیری است که آدم ها هر روز دارند طی می کنند و تجربه اش رو همه ما داریم و دیده ایم (قدرت های دنیوی، توانایی ها و ثروتمندی ها...).