آسمانی شدن...

این جلسه با صحبت های متفرقه ی زیادی همراه بود و بحث قرآنی مون با تاخیر شروع شد. این بار هدی مطالعه کرده بود و آیه ی این هفته رو توضیح داد. 

آیه 157 اعراف:

" همان کسانی که از این رسول، پیامبر درس ناخوانده پیروی می کنند که (وصف) او را نزد خویش در تورات و انجیل مکتوب می یابند، که آنها را به کار پسندیده فرمان می دهد و از کار ناپسند منع می کند و پاکیزه ها را برایشان حلال و پلیدی ها را بر آنان حرام می کند، و تکالیف سنگین و قید و زنجیرهایی را که بر آنها بود برمی دارد. پس کسانی که به او ایمان آوردند و حرمتش را نگاه داشتند و یاریش کردند و نوری را که با او نازل شده پیروی نمودند، هم آنان رستگارانند."

معلم گفت: گاهی ما تصور می کنیم رعایت پاک و ناپاک های تعیین شده از جانب خدا، برای ما محدودیت ایجاد می کنه درحالیکه این آیه می فرماید اتفاقاً مراعات این موارد و طیّب و خبیث ها، زنجیرها رو از پای ما باز و ما رو آزاد می کنه! فلسفه ی تعیین مرز حلال وحرام همینه که ما آلوده به زشتی ها و پلیدی ها نشویم و پاک و آزاد زندگی کنیم. معلم گفت: همون طور که در آیه ای از قرآن داریم، به جز طیّب و پاک، چیزی از گمرک آسمان نمی گذره و به بالا راه پیدا نمی کنه. رعایت این احکام و دوری از ناپاکی ها باعث آزادی و آسمانی شدن ما میشه! خداپرستی، باعث ثبوت نفس، آزادی و راحتی میشه چون لازم نیست نگران افراد و نیروهایی به جز خدا باشه. دیگه بالا و پایین شدن ها اونو نمی ترسونه و نگران نمی کنه!

در قسمت بعدی آیه رواج دادن خوبی و زیبایی و سپس زدودن زشتی هاست که در این جا ابتدا امر به معروف ذکر شده و بعد از اون نهی از بدی ها! معلم گفت: ما معمولاً توسعه دادن خوبی ها رو فراموش می کنیم و مستقیم سراغ نهی از بدی می رویم در حالیکه خدا امر به خوبی رو مقدّم آورده یعنی اگر زیبایی ها ارائه و خوبی ها به افراد معرفی بشوند، دیگه جایی برای زشتی و بدی نمی مونه و اصلاً کسی سراغ منکر نمی ره. پس وظیفه ی ما در مرحله ی اوّل ترویج زیبایی ها و خوبی هاست!